Είναι ρε παιδί μου μερικές φορές, που σε όλη αυτή τη διαδρομή, σε όλο αυτό το ψάξιμο με την μουσική, τους δίσκους, τα live κτλ, συμβαίνουν κατα καιρούς μικρές παύσεις, στις οποίες συνειδητοποιείς πως καλά κάνεις αυτό που κάνεις και πως δεν πρέπει να το σταματήσεις ποτέ. Πώς ναι υπάρχει ένα μέγαλο νόημα σε όλο αυτό, γιατί οι ανταμοιβές είναι μεγάλες και ευτυχώς είναι απο αυτές που δεν περιγράφονται με λέξεις ή εικόνες ή οτιδήποτε άλλο, είναι καθαρά προσωπικές και διαφορετικές για τον καθένα, αλλά απ’ότι φαντάζομαι, εξίσου σημαντικές για όλους όσους τις απολαμβάνουν.

Μια απο αυτές τις στιγμές ήταν και το χτεσινό live του Ben Frost, ο οποίος από χτές μπαίνει στην top δεκάδα των σύγχρονων καλλιτεχνών που ασχολούνται με αυτό που λέμε και εννοούμε όταν λέμε, ηλεκτρονική μουσική.

Ευτυχώς από συνεντεύξεις του που διάβαζα, επιβεβαιώνεται το προφανές, πως δηλαδή και ο ίδιος γράφει στ’αρχίδια του τους όρους και τα μουσικά είδη που περιγράφουν την μουσική του, οπότε μπορώ κι εγώ να μην σου πετάξω 15 διαφορετικά είδη, που συνδυαστικά μπορεί και να σου έδιναν μια ιδέα του περι τίνος πρόκειται, αλλά να το αφήσω πάνω σου και τα συμπεράσματα δικά σου. Ούτως ή άλλως έχει αλλάξει τόσο πολύ τον ήχο του μεταξύ όλων του των δίσκων, που εκ των πραγμάτων δεν γίνεται να πείς κάτι γενικό και να πέσεις μέσα. Ίσως μόνο ότι πρόκειται για καλή, έως πάρα πολύ καλή μουσική.

Τώρα όσον αφορά το live του, ήρθε για να παρουσιάσει το AURORA, τον καλύτερο του δίσκο, οπότε τα τινά είναι δύο. Αν είχες ακούσει τον δίσκο, προφανώς και το να πας στο live ήταν επιτακτική ανάγκη, αν πάλι δεν τον είχες ακούσει και τον άκουσες όταν έμαθες για το live, μπορεί και να μην πρόλαβες να τον πολυκαταλάβεις, οπότε και δικαιολογείσαι. Πρόκειται για ένα αριστούργημα, που όπως συμβαίνει και με τα περισσότερα αρτιστουργήματα, δεν σου αποκαλύπτονται με την πρώτη, αλλά θέλουν χρόνο και ακροάσεις, οπότε ξανάκου και ξανάκου το AURORA!

Ευτυχώς όλες οι συνθήκες του live ήταν άριστες, ό ήχος άψογος, τα visuals στα όρια της επιληψίας και ο Ben Frost είχε κέφια. Το τί θα επακαλουθούσε το ΄πιανές κατευθείαν από τα πρώτα 2 λεπτά. Για περίπου μιάμιση ώρα άκουγες και κοιτούσες καθηλωμένος προσπαθώντας να πιάσεις όλα τα επίπεδα της μουσικής που ακούς. Μελωδίες, θόρυβος, synthια, κιθάρες, samples, beats, drums, παύσεις, αλλαγές, όλα λειτουργούσαν άψογα.

Πραφανώς και χωρίς δεύτερη σκέψη, NOLAN, SECANT και VENTER, ήταν από τις καλύτερες στιγμές του live. Όχι προφανώς, αλλά επίσης χωρίς δεύτερη σκέψη, ο Ben Frost είναι πολύ καλός στο studio, αλλά άριστος live. Εισ το επανιδείν!

ps: ben frost photo by kelavslavoran