Μία από τις μουσικές που ζηλεύω περισσότερο, είναι αυτή των Dictaphone. Από τις πιο αγαπημένες μπάντες κι ας έχουν βγάλει μόνο 3 δίσκους (και ένα EP).

Πρωτοεμφανίστηκαν το 2002 στην εξαιρετική City Centre Offices, οι πρώτοι τους 2 δίσκοι είναι άριστοι, το τρίτο, το Poems From A Rooftop, σχετικά μέτριο, το EP τους, το Nacht, καλό, αλλά αυτό, το APR 70, ίσως καλύτερο από το καλύτερό τους μέχρι τώρα, το Vertigo II.

Είναι η μόνη μπάντα που ξέρω να μπλέκει τόσο καλά την Jazz (σαξόφωνο + κλαρίνο!) με την ηλεκτρονική και την κλασσική με την σύγχρονη. Ρυθμικά και μελωδικά άριστοι, αισθητική Βερολίνου και προφανώς το APR 70, μπαίνει απευθείας στην λίστα με τους πιο αγαπημένους δίσκους του ’17: