Οι μουσικές που νιώθεις πραγματικά δικές σου είναι λίγες. Προσωπικά τους μουσικούς που βγάζουν 100% δική μου μουσική, θα μπορούσα να τους μετρήσω στο ένα χέρι (τρόπος του γράφειν). Ο Deathprod σε κάθε περίπτωση ανήκει στην πρώτη πεντάδα. Νορβηγός, ιδιοφυΐα και ολιγαρκής. Για την ακρίβεια 3 δίσκους έχει βγάλει και τώρα αυτός είναι ο τέταρτος, μετά το Morals and Dogma του 2004! 3 δίσκοι που όμως μετράνε για 10. Συμπυκνωμένη μουσική, που εσύ θες πολλά ακούσματα για να την χωνέψεις και άλλοι μουσικοί, πολλούς δίσκους για να την καταφέρουν.

Η μουσική του Deathprod είναι σαν βίβλιο. Δεν είναι εύκολη μουσική. Το κάθε album έχει πάνω από 600 σελίδες. Δεν είναι κάτι ελαφρύ. Είναι θεόβαρο και σύνθετο. Δεν είναι μουσική να μοιράστεις με άλλους, ούτε έλα να ακούσεις ένα κομμάτι. Δεν είναι μουσική για background ούτε “κινηματογραφική” μουσική. Θέλει την απόλυτη προσοχή σου και will hit you in a gut level. Δεν περνά απαρητήρητη αλλά και δεν ζητάει να την προσέξεις. Είναι διαλογισμός και ακούγεται σαν mantra.

Ένα παράδειγμα: αυτό που ξεκίνησαν να λένε οι Silver Mount Zion με το 13 Angels… ο Deathprod το είπε ολόκληρο, στα 18 λεπτά και 35 δευτερόλεπτα του Dead People’s Things, από το Morals and Dogma. Ένα από τα καλύτερά του albums (τα άλλα είναι, τα άλλα του 2 και αυτό) και ένα από τα καλύτερά του κομμάτια (τα άλλα είναι τα 10 από αυτόν το δίσκο και τα 22 υπόλοιπα).

Έκτος από το προσωπικό του project, ως Deathprod, ο Helge Sten είναι και το 1/4 των Supersilent, ένος αυτοσχεδιαστικού καθαρά σχήματος, με drums, πλήκτρα, τρομπέτα και electronics. Και αν εσύ διαβάζεις ακόμα και δεν τους ψάχνεις ήδη, πρόβλημα σου.

Στα του δίσκου. Πιο επιθετικός, πιο overdrive, πιο manifesto, πιο σύγχρονος. Άριστος.

Άκουσέ τον ολόκληρο και όταν φτάσεις στο 8, ξαναβάλτο. Το 8. Και μετά βάλε το Treetop Drive. Το 3.

Καταλαβαίνεις για τί πράγμα μιλάμε?

—

OCCULTING DISK is an anti-fascist ritual. Recorded in Oslo, Reykjavik, Cologne, Berlin and Los Angeles between 2012 and 2019. It is the first Deathprod album to be released since the 2004 album «Morals and Dogma». Liner notes by Will Oldham (note: not the above below). LP cut by Rashad Becker at D&M, Berlin. Artwork by Kim Hiorthøy and Helge Sten.

“I remember driving over a mountain with my mother, she was in the passenger seat and we were being mauled and cuddled and battered and fried by sound; together. We were together experiencing something previously unimaginable, and we were facing the same direction, and we were moving through space and time knowing that a geographic destination some way ahead would bring an end. And the sound surrounded us, and for once our mutual silence was loaded with good. Because we were in the presence of each other, and we knew so much about how we had failed each other (it wasn’t a mystery any more), and we knew how we had maimed others when we worried too much about ourselves, how we had contributed to the faults of others simply by focusing in instead of out. Our mutual silences were laden with what that could only be called love. I used to hear love in music until I learned to hear love in sound. “ (Will Oldham)