Τους Sunn o))) (την μπάντα του O’Malley) δεν ξέρω γιατί, αλλά ποτέ δεν τους συμπάθησα ιδιαιτέρως. Όσες διθυραμβικές κριτικές κι αν έχουν πάρει, όσες συνεργασίες κι αν έχουν κάνει, κάτι δεν μου κάθεται καλά. Τους Aluk Todolo απο την άλλη τους εκτιμώ ιδιαιτέρως. Ο ήχος τους είναι μοναδικός συνδυασμός από RockMetalKrautProgressiveBlack-ο-κάτι, οπότε όπως είναι φυσικό, όταν έρχονται για live (ακόμα και ως support) πάμε τρέχοντας. Για μια ακόμα φορά όμως φτάνουμε αργοπορημένα, χάνουμε τους HOLT, προλαβαίνουμε μισούς τους Omega Monolith και βλέπουμε όλο το set των Aluk Todolo + O’Malley. Ωραίο το live γενικά, πάμε από το τέλος 1-1:

Stephen O’Malley:

Live λοιπόν o O’Malley αξίζει. Μου φαίνεται θα ξαναψάξω το Monoliths + Dimensions. Πιό δυνατά δεν έχω ξανακούσει κάποιον να παίζει. Έπαιζε με full παραμόρφωση, ταυτόχρονα σε 5 ενισχυτές, με μόνο μία κιθάρα και (περίπου) μόνο μία νότα σε όλα τα 50-60 (;) λετπά που έπαιξε. Πιο minimal δεν πάει, παραμόρφωση στα όρια του noise, ένα καταπληκτικό video στο background και η ατμόσφαιρα μοναδική, σχεδόν διαλογιστική. Δεν ξέρω αν θα ξαναπήγαινα σε live του, αλλά αυτό το χάρηκα.

Aluk Todolo:

Οι Aluk Todolo απο την άλλη, ήταν ένα επίπεδο πιο κάτω απο τις προσδοκίες-πολύ καλοί παρόλαυτά. Ξέραμε πως δεν θα έπαιζαν, τον καλύτερο τους δίσκο (Occult Rock) αλλά θα παρουσίαζαν τον καινούργιο. Ίσως να έφταιγε και λίγο ο ήχος (τύμπανα + μπάσο ήταν λίγο χαμηλά;) αλλά σε γενικές γραμμές αυτό που βγάζουν απο τους δίσκους τους, δεν βγήκε τόσο καλά live. Ο μπασίστας φοβερός, ο drummer σατανάς, ο κιθαρίστας-κιθαρίστας.

Omega Monolith:

Η πραγματική αποκάλυψη όμως του live, ήταν οι Omega Monolith! Αν και είδα περίπου το μισό τους set, πιστεύω πως ήταν -μακράν- η καλύτερη στιγμή του live. 2 άτομα: ένας φανταστικός drummer και ένας καταπληκτικός κιθαρίστας. Live λούπες με φοβερά θέματα στην κιθάρα, καταπληκτικοί ρυθμοί στα τύμπανα. Ενθουσιασμός. Φοβερή μπάντα, φοβερός ήχος, φοβερό το live τους, άντε να βγεί ο δίσκος!