O Ignatz έχει δημιουργήσει ένα είδος το οποίο και υπηρέτησε [sic] αρκετά χρόνια μόνος του, μέχρι ν’αποφασίσει ν’αποκτήσει κι αυτός backing band, τους 2 De Stervende Honden για extra μπάσο και τύμπανα. Ο δίσκος που κυκλοφόρησαν στην Βέλγικη Ultra Eczema είναι σχετικά διαφορετικός απο τους προηγούμενούς του και αυτό είναι καλό. Ο Ignatz ξεκίνησε σαν αποκάλυψη σε ένα είδος που δημιούργησε κι έμπλεκε ψυχεδέλεια, blues, παραμόρφωση, μουρμουρητά σε στίχους και φοβερά θέματα στη κιθάρα. Τον είδαμε στην Ελλάδα δις και απο κοντά αυτοεπιβεβαιώθηκε. Παρόλαυτά μετά κάπου κουράστηκε κι αυτός, κάπου κουράστηκε και ο ήχος, με αποτέλεσμα στους τελευταίους του δίσκους, να έχει χαθεί ο αρχικός ενθουσιασμός και οι δίσκοι του μετά το 2010, να ακούγονται μόνο και μόνο για ν’ακουστούν (το I hate this city, έτσι όπως αγοράστηκε έτσι και παρέμεινε στο ράφι). Αλλά σαυτοντωρα, ο ήχος είναι διαφορετικός, καλός κι ακούγεται μ’ενθουσιασμό και πάλι. Το hit είναι το I got a pee (γιατί σε βάζει στο κλίμα του δίσκου απευθείας) αλλά είναι όλος καλός, χωρίς παραμόρφωση αυτή τη φορά και το backing band του ήρθε κι έδεσε: